zdobyć rozgłos

См. также в других словарях:

• rozgłos — m IV, D. u, Ms. rozgłossie, blm 1. «powszechne uznanie, sława, popularność» Mieć, zyskać rozgłos. Cieszyć się rozgłosem. 2. przestarz. «rozgłaszanie, rozpowszechnianie czegoś, szerzenie się wieści o kimś, o czymś; pogłoska» dziś żywe we fraz. Bez …   Słownik języka polskiego

• zdobyć — dk, zdobyćbędę, zdobyćbędziesz, zdobyćbądź, zdobyćbył, zdobyćbyty zdobywać ndk I, zdobyćam, zdobyćasz, zdobyćają, zdobyćaj, zdobyćał, zdobyćany 1. «odebrać coś komuś przemocą, opanować, zagarnąć coś w walce» Zdobyć twierdzę, ziemię, łupy. 2.… …   Słownik języka polskiego

• zdobywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zdobywaćam, zdobywaća, zdobywaćają, zdobywaćany {{/stl 8}}– zdobyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, zdobywaćbędę, zdobywaćbędzie, zdobywaćbądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zyskać — dk I, zyskaćam, zyskaćasz, zyskaćają, zyskaćaj, zyskaćał, zyskaćany zyskiwać ndk VIIIb, zyskaćkuję, zyskaćkujesz, zyskaćkuj, zyskaćiwał, zyskaćiwany 1. «osiągnąć z czegoś zysk, korzyść, otrzymać coś w zysku; zarobić, skorzystać» Zyskać na jakiejś …   Słownik języka polskiego

• imię — n V, D. imienia; lm M. imiona, D. imion 1. «osobiste, nierodowe miano człowieka; używane obok nazwiska (w stosunkach nieurzędowych: bez nazwiska)» Imię chrzestne, zdrobniałe. Dwa, trzy, cztery imiona (przestarz. dwoje, troje, czworo imion). Dać,… …   Słownik języka polskiego

• popularność — ż V, DCMs. popularnośćści, blm «uznanie wśród społeczeństwa; wziętość, rozgłos, powodzenie» Niezwykła, olbrzymia, zasłużona popularność. Popularność artysty, autora. Popularność dzieła, utworu. Rekord, szczyt popularności. Mieć, zdobyć, zyskać… …   Słownik języka polskiego

• renoma — ż IV, CMs. renomamie, blm «opinia, sława, rozgłos; wziętość» Dobra, zła renoma. Cieszyć się znakomitą renomą. Mieć renomę wybitnego artysty. Zdobyć (sobie) renomę. ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

• sława — ż IV, CMs. sławawie 1. blm «wielki rozgłos zdobyty talentem, wielkimi czynami, zasługami itp.» Wiekopomna sława. Pianista, lekarz światowej sławy. Zdobyć, zyskać sławę, okryć się sławą. ◊ Mieć, zyskać sobie sławę kogoś (czegoś), jako ktoś «słynąć …   Słownik języka polskiego

• zasłynąć — dk Vb, zasłynąćnę, zasłynąćniesz, zasłynąćsłyń, zasłynąćnął, zasłynąćnęła, zasłynąćnęli, zasłynąćnąwszy «zdobyć sławę, rozgłos, stać się słynnym; wsławić się» Zasłynąć wiedzą, talentem. Zasłynął jako dobry piechur. Zasłynęła z dobrej kuchni …   Słownik języka polskiego

• renoma — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. renomamie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo pochlebna opinia o kimś, o czymś, uzyskana zwykle w jakimś środowisku; sława, rozgłos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cieszyć się renomą. Mieć renomę. Zdobyć, zyskać renomę.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zasłynąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zasłynąćnę, zasłynąćnie, zasłynąćsłyń, zasłynąćnął, zasłynąćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} stać się powszechnie znanym, sławnym; zdobyć dzięki czemuś rozgłos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasłynął swymi nowoczesnymi metodami.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień